ชั่วขณะที่ความเท็จเป็นความจริง | ปิยะวิทย์ เทพอำนวยสกุล

Last updated: 19 ม.ค. 2564 | 2821 จำนวนผู้เข้าชม |

ในทางประวัติศาสตร์ ความเชื่อของบางเผ่าพันธุ์ มีเพียงหนึ่ง ‘พระผู้เป็นเจ้า’ ที่เหลือคือ ‘มนุษย์’ และมนุษย์ไม่มีทางแต่งองค์ทรงเครื่องกลายร่างเป็นพระผู้เป็นเจ้าได้เป็นอันขาด มนุษย์ไม่มีใครเคยเห็นพระองค์จึงไม่รู้ว่าพระองค์มีรูปร่างหน้าตาแบบไหน ระนาบขนานสองฝั่งที่ไม่มีทางบรรจบกันแบ่งแยกชัดเจนระหว่างพระผู้เป็นเจ้ากับมนุษย์ผู้มีบาปแต่กำเนิด!

‘ผู้คน’ ของพระผู้เป็นเจ้า ไม่มีทางสวมบทบาทของพระองค์จนจินตนาการไม่ออกว่า ถ้าใครจะเลียนแบบและสร้างบารมีให้ใกล้เคียงกับความศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ ผู้คนของพระองค์คงพากันเบือนหน้าหนี ด้วยเพราะคนคนนั้นคงป่วยไข้แห่งตรรกะจนเกินเยียวยา

เพราะมนุษย์ - - ผู้ที่ไม่มีใครสูงต่ำเตี้ยกว่าใครในความเป็นมนุษย์ จะมีก็แต่ความตายเท่านั้นที่จะนำมนุษย์ผู้นั้นในฐานะปัจเจกชนไปสู่ดินแดนสมมติของพระผู้เป็นเจ้า

ขณะที่ในอีกบางเผ่าพันธุ์ ประวัติศาสตร์ของคู่ขนานแบบที่ว่ากล่าวไปข้างต้น กลับตาลปัตรและสารพัดนึก คนธรรมดาต่างหากที่แสวงหาหนทางเฉพาะเพื่อการบรรลุสัจธรรมสูงสุดแห่งการเกิดและความตาย โดยปลายทางคือการสถาปนาจากความเป็นสามัญสู่การเป็นศาสดา และนั่นคือหนึ่งในเหตุปัจจัยอันหลากหลายที่ก่อให้เกิดเหตุอื่นๆ ตามมา

อย่างตรงไปตรงมา มันย่อมเป็นจริงแท้ จากเหตุหนึ่ง จะนำไปสู่ผลอย่างใดอย่างหนึ่ง การประกาศสัจธรรมและความเป็นศาสดาจึงหาใช่ประเด็นในการโต้แย้งไม่ ประเด็นกลับอยู่ที่คนธรรมดาเสมอเหมือนกันต่างหากที่พยายามหาวิธีเข้าใกล้สัจธรรมอันสูงสุด โดยใช้วิธีธรรมดาสามานย์เพื่อหวังค้นพบและสร้างศรัทธาเทียมเลียนแบบความศักดิ์สิทธิ์ของศาสดาที่ค้นหาและค้นพบแล้วไซร์ในความจริงแท้!

เพราะไม่ว่าจะเป็นความเชื่อหรือตำนานเล่าขานก็ตาม สิ่งศักดิ์สิทธิ์ล้วนอยู่ตรงข้ามกับคนสามัญธรรมดา จะมีก็แต่พวกทรงเจ้าเข้าผีต่างหาก ที่เป็นผู้เชื่อมโยงความเป็นมนุษย์สามัญไปสู่ความศักดิ์สิทธิ์คลุมเครือ และสถาปนาให้ร่าง [ทรง] นั้นๆ เข้าสู่อาณาเขตที่ปราศจากเหตุผลในการพิสูจน์ หรือถ้าจะมีข้อพิสูจน์ในเชิงประจักษ์ที่ทำให้ผู้คนหลงเชื่อว่าร่างนั้นมีอำนาจศักดิ์สิทธิ์จริง ก็คงต้องพึ่งพิงการแสดงตบตาและผู้สมรู้ร่วมคิดจำนวนหนึ่ง

และการตบตาเพื่อสร้างความเชื่อและศรัทธา จำเป็นต้องอาศัยขบวนการร่วมด้วยช่วยกันหลายฝ่าย ไม่ว่าจะเป็นนักแสดงที่สมบทบาท ฉากตระการตาสมจริง เสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่ประหลาดไม่เหมือนใคร โดยทั้งหมดต้องอยู่ภายใต้สีหน้า ท่าทาง และอากัปกริยาที่ชวนให้คล้อยตาม ขั้นตอนต่อมาคือการป่าวประกาศความศักดิ์สิทธิ์ [ที่ถูกจัดทำขึ้นเฉพาะ] ให้แพร่กระจายไปให้มากที่สุด

มากกว่านั้น เพื่อให้สมจริงยิ่งขึ้น สิ่งที่ขาดไม่ได้คือการสร้าง - ตัด - ต่อ - บิด - เบือน - และชำระล้างความผิดบาปที่เกิดจากอดีตให้สลายพร่าเลือน แปลงเปลี่ยนสู่ความสุขสมบูรณ์เปล่งประกายแจ่มชัด จนกลายเป็นความบริสุทธิ์ผุดผ่องเหนือผู้อื่น ประเสริฐกว่าผู้อื่น เก่งกล้าในทุกๆ ด้าน เป็นคนเหนือคน เป็นคนธรรมดาที่กลายเป็น [พระ] ผู้เป็น [เจ้า] คือเป็นทั้งปวงแห่งความศรัทธาและเป็นทั้งเจ้าเหนือหัวแห่งการปกครอง...

[พระ] ผู้เป็น [เจ้า] ไม่เคยยอมรับคอนเซ็ปในการเป็นอิสระของ ผู้เป็น [ไพร่] ติดผืนแผ่นดิน

ผู้เป็น [ไพร่] เองต่างหากที่ต้องดิ้นรนหาหนทางปลดปล่อยแตกหักกับคอนเซ็ปที่ล้าหลังด้วยปัญญาของตัวเอง
...
“...ถ้าไม่มีพระเจ้า มนุษย์จะมีคุณความดีได้อย่างไร ... มนุษย์จะรักใคร จะขอบคุณใคร จะร้องเพลงสวดเพื่อใคร...”

...

บทความบางส่วนจาก คำนำ โดย ปิยะวิทย์ เทพอำนวยสกุล

(สั่งซื้อได้แล้ว คลิก โอลด์รอยัลลิสต์ดาย - หนังสือรวมบทความการเมืองเล่มใหม่ของ วาด รวี )

ทดลองอ่านบางส่วนจากในเล่ม | บทความ ฉันทามติภูมิพล, จุดเริ่มต้นและการสิ้นสุด
============