เคล็ดลับการเขียนหนังสือ จาก เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ (Ernest Hemingway)

นิยายไม่ได้สร้างขึ้นจากสมอง แต่มาจากหัวใจ

ในบั้นปลายชีวิตของ เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ (Ernest Hemingway) นักเขียนที่มีชื่อเสียงชาวอเมริกัน เขาได้เขียนงานชิ้นหนึ่งที่กลั่นกรองออกมาจากหัวใจที่ใช้มาทั้งชีวิต ก่อนที่เขาจะฆ่าตัวตาย

งานชิ้นนั้นชื่อว่า 'ของฝาก' ซึ่งเป็นเรื่องราวสุดท้ายที่เขาได้ถ่ายทอดไว้ผ่านตัวหนังสือ เรื่องราวส่วนหนึ่งพูดถึงสัจจะชีวิตของนักเขียนที่เขาได้ค้นพบ มีใจความสำคัญว่า

ไม่มีใครสามารถเข้าถึงวรรณคดีได้จากตำรา การเรียนรู้การเขียนหนังสือเกิดขึ้นด้วยตัวเองตามธรรมชาติ ไม่จำเป็นต้องพะวงถึงสูตรในการเขียนใดๆ ซึ่งความสำเร็จไม่อาจพบได้ด้วยความบังเอิญ แต่เป็นผลของการทำงานหนัก หมั่นเพียรเพิ่มพูนวัตถุดิบของตนอยู่เสมอเป็นเวลานาน เพราะความเร่งรีบไม่เคยสร้างผลงานที่ดี

นักเขียนส่วนมากกังวลถึงทำนองการเขียนของเขา มากกว่าคิดถึงบุคลิกของตัวละครที่เขาสร้างขึ้น มีนักเขียนมากมายที่ทำนองการเขียนต้องเสียไปเพราะใช้คำฟุ่มเฟือยและหลงตัวเอง

แต่มีนักเขียนน้อยคนนักที่เป็นนายของภาษา โดยบุคลิกที่จำเป็นสำหรับนักเขียนที่ดี ทำนองการเขียนต้องต้องสร้างขึ้นอย่างเข้าใจง่าย อีกประการหนึ่งคือ อยู่ที่การเขียนเอาชนะแบบอย่างการเขียนชนิดที่หมกมุ่นกับตัวเอง ซึ่งแตกต่างกับคำว่าเชื่อมั่นในความคิดของตน รวมถึงการรู้ว่าจะขุดคุ้ยเอาข้อเท็จจริงสำคัญมาจากเหตุการณ์ทั้งหมดได้อย่างไร

สิ่งยากลำบากที่สุดสำหรับนักเขียนก็คือ การรักษาไว้ซึ่งพลังอันแข็งกล้า และจินตนาการอันเต็มเปี่ยม เฮมิงเวย์กล่าวว่า

"ข้าพเจ้าจะต่อต้านนักเขียนทุกคนที่สร้างผลงานให้ปรากฏขึ้นมาอย่างไม่ระมัดระวัง"

นักเขียนส่วนมากล้มเหลวเพราะขาดธาตุแท้แห่งการเป็นนักเขียน เขาทั้งหลายถูกอคติเข้าครอบงำ แม้จะมีการศึกษา ขอบฟ้าของพวกเขาก็ยังคับแคบ

และจะไม่มีวรรณคดียิ่งใหญ่เรื่องใดเกิดขึ้นเลย จนกว่านักเขียนเหล่านั้นจะได้เรียนรู้อย่างเชื่อมั่นและอุทิศตัวเองอย่างซื่อสัตย์ ซึ่งนักเขียนในปัจจุบันใช้พลังงานมากเกินไปสำหรับกิจกรรมปลีกย่อย การพูดคุย และการตั้งหน้าทำมาหากิน โดยให้ความเอาใจใส่กับงานเขียนอย่างจริงจังน้อยเกินไป

ทุกวันนี้โลกกำลังท่วมท้นไปด้วยเรื่องที่เขียนขึ้นอย่างเหลวไหลไร้สาระ แนวโน้มที่เกี่ยวข้องโดยทั่วไป ไม่เพียงแต่จะขาดการศึกษาอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังเป็นความแตกสลายโดยสิ้นเชิงอีกด้วย จุดประสงค์ที่จะอ่านเรื่องเหลวไหลดังกล่าวเป็นหนทางชักนำให้เสื่อมเสียศีลธรรม เช่นเดียวกับการติดเครื่องดองของเมา

"งานเขียนเป็นแรงงานแห่งความรักหรือไม่ เช่นนั้นก็ไม่ใช่งานเขียน"

นวนิยายเป็นสนามรบอย่างหนึ่งที่นักเขียนจะต้องต่อสู้ตลอดเวลา ระหว่างสิ่งดีและสิ่งเลว นักเขียนนวนิยายจะต้องใช้ศิลปะกระตุ้นความคาดหมายอยู่เสมอ นวนิยายที่มีอารมณ์แข็งแกร่ง จริงจังด้วยเลือดเนื้อ เพียบพร้อมด้วยชีวิตชีวาในเหตุการณ์ และรายละเอียดปลีกย่อย ย่อมยากที่จะเขียน เสน่ห์อันลึกซึ้งไม่ได้สร้างขึ้นจากเหตุผล แต่สร้างขึ้นจากจินตนาการ ไม่ได้สร้างขึ้นจากสมอง แต่มาจากหัวใจ

การเขียนบทละครจึงง่ายกว่าการเขียนนวนิยาย ที่ว่าง่ายเพราะมีสื่อแสดง แต่บทละครก็อาจใช้เวลาเป็นสัปดาห์หรือเป็นเดือน เพื่อที่จะคิดออกมาล่วงหน้า

กวีมักถูกลงโทษให้เดินไปสู่ดินแดนอันอ้างว้าง ท่ามกลางผู้คนจำนวนมากที่ไม่พึงปรารถนาประการใดกับงานกวีแท้จริง หนังสือที่ดีที่สุดคือหนังสือที่อ่านง่าย ตรงไปตรงมา และไม่เป็นวิชาการ

บุคคลที่มีภาวะสร้างสรรค์ย่อมไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมีความสุขในขณะที่เขากำลังสร้างโลกส่วนตัวของเขาขึ้นมา

"ข้าพเจ้าปรารถนาที่จะปิดปากเงียบในหมู่ผู้นิยมวัตถุที่ยืนยันว่านักเขียนไม่มีหน้าที่เกี่ยวข้องต่อมนุษย์ทั้งมวล" เฮมิงเวย์กล่าว

ข้อมูลจากหนังสือ นักเขียนหนุ่ม แปลโดย สุชาติ สวัสดิ์ศรี
เรียบเรียงโดย ณัฐวุฒิ คำพงษ์

==========

และหากสนใจหนึ่งในงานเขียนของ เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ (Ernest Hemingway)
คลิก บาย - ไลน์ (By-Line)