วรรณกรรมในวงเล็บ ลำดับที่ 22
หมวดหมู่ : วรรณกรรมในวงเล็บ , 200 THB ,
Share
ยี่สิบสี่ชั่วโมงนี้ลืมไม่ลง (Twenty-Four Hours in the Life of a Woman) นิยายคลาสสิคสะเทือนอารมณ์ของชีวิตที่พลิกผันของหญิงคนหนึ่ง
บางครั้ง...แค่วันเดียวก็เพียงพอให้หัวใจพังทลาย
เวลาสั้นๆ แค่ 24 ชั่วโมง...เมื่อต้องเผชิญกับบททดสอบของหัวใจและศีลธรรม ทำให้เธอได้พบความหมายใหม่ของชีวิต ความลึกซึ้งและการเล่าเรื่องที่ไหลลื่นของ ชเตฟาน สไวก์ (Stefan Zweig) จะดึงคุณเข้าสู่โลกที่เต็มไปด้วยหลากหลายความรู้สึก ลุ้น...เอาใจช่วย...อิ่มเอม...โกรธแค้น...และหักมุม จนทำให้เราต้องตามอ่านไปแบบรวดเดียวจบ!!
นิยายแปลขนาดสั้นเรื่องนี้เป็นผลงานของ ชเตฟาน สไวก์ นักเขียนออสเตรียที่มีผลงานแปลมากที่สุดในโลกช่วง 1920s และ 1930s — นี่คือเล่มใหม่ใน 'ชุดงานวรรณกรรมในวงเล็บ' ที่กลับมาอีกครั้งในรอบ 2 ปี!!!
เวส แอนเดอร์สัน (Wes Anderson) ได้รับแรงบันดาลใจจากบางส่วนบางตอนในอัตชีวประวัติของสไวก์ และนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์เรื่อง The Grand Budapest Hotel
สำหรับ 'ยี่สิบสี่ชั่วโมงนี้ลืมไม่ลง' เรื่องราวของหญิงคนหนึ่งเผยให้เห็น 'พลังของหัวใจมนุษย์' และ 'ความซับซ้อนของการตัดสินใจในช่วงวิกฤต' สไวก์ถ่ายทอดความเป็นจริงของชีวิตผ่านสายตาหญิงที่กล้าท้าทายชะตากรรมในเวลาสั้นๆ
นิยายขนาดสั้นเล่มบางๆ เล่มนี้ ตีแผ่ความรู้สึกของมนุษย์เมื่อเจอความรักหลงครอบงำอย่างถอนตัวไม่ขึ้นได้อย่างกระแทกใจ จนถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์และละครเวทีในหลายโอกาส — มักซิม กอร์กี (Maxim Gorky) นักเขียนชาวรัสเซียยอมรับว่า ยังไม่เคยอ่านพบงานเขียนใด ณ ขณะนั้นที่มีความลุ่มลึกเพียงนี้
เมื่ออ่านจบ คุณจะไม่เพียงรู้สึกถึงเรื่องราวของเธอ แต่ยังได้ทบทวนสิ่งสำคัญที่อาจเคยมองข้ามในชีวิตตนเอง! บางเรื่องราวก็ยังคงอยู่กับคุณและไม่เคยบอกใคร แม้ว่าจะผ่านเวลามานานแล้วก็ตาม...
ยี่สิบสี่ชั่วโมงนี้ลืมไม่ลง
(Twenty-Four Hours in the Life of a Woman)
วรรณกรรมในวงเล็บ ลำดับที่ 22
ชเตฟาน สไวก์ (Stefan Zweig) : เขียน
คณิตสรณ์ สัมฤทธิ์เดชขจร : แปล
ปิยะวิทย์ เทพอำนวยสกุล : บรรณาธิการสำนักพิมพ์
สิทธิวัฒน์ เรืองพงศธร : บรรณาธิการเล่ม
DESIGN | ● สมมติ STUDIO ● | จิรวัฒน์ รอดอิ่ม
พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2568
ความหนา 120 หน้า
ราคาปก 200 บาท
ISBN : 978-616-562-074-1
=====
ขอแนะนำ Set ครบชุดวรรณกรรมแปลคลาสสิค ในราคาพิเศษ
=====
Quote
1.
เรื่องที่จะเล่าเกิดขึ้นในห้วงเวลายี่สิบสี่ชั่วโมงแห่งช่วงชีวิตหกสิบเจ็ดปี ฉันบอกตัวเองออกจะบ่อย บอกจนแทบเป็นบ้าว่า ‘มันจะสำคัญอะไรหนักหนาเชียวกับแค่การทำตัวโฉดเขลาช่วงเดียว แค่ช่วงเวลาเดียวในชีวิต!’ แต่คนเราคงสลัดเจ้าสิ่งที่เราเรียกกันคลุมเครือว่า ‘สำนึกผิดชอบชั่วดี’ ไปจากใจลำบากมังคะ
===
2.
ในหลายช่วงจังหวะชีวิต ผู้หญิงอาจยอมพ่ายต่ออำนาจลึกลับเกินการควบคุมหรือการใช้วิจารณญาณนั้น มันไม่ผิดอะไรกับการที่เราพยายามปกปิดความหวาดหวั่นในสัญชาตญาณดิบหรือมิจฉาทิฐิที่มีในทุกผู้ตัวคน
===
3.
คุณอาจไม่เข้าใจทำไมฉันถึงอยากเล่าขนาดนี้ คุณรึเป็นคนแปลกหน้าแท้ๆ แต่เรื่องที่เกิดขึ้น ไม่มีวันไหน ไม่มีชั่วโมงไหน ล่วงผ่านโดยฉันไม่นึกถึง เชื่อคนเฒ่าคนแก่อย่างฉันเถอะค่ะ การเพ่งพิศชีวิต ณ จุดนั้น วันนั้น ทุกวี่ทุกวัน ทั้งวันทั้งปีเช่นนี้ มันทรมานเป็นที่สุด
===
4.
สุดท้ายกาลเวลาก็มีอานุภาพแข็งแกร่ง อายุที่ล่วงเลยก็มีอานุภาพพิศวงในการลดทอนความสำคัญของอารมณ์ความรู้สึก คุณเห็นความตายใกล้เข้ามา ทอเงาดำทะมึนทาบเส้นทางชีวิต อะไรต่ออะไรไม่จัดจ้าเหมือนก่อน ไม่กระทบใจมากนัก สิ้นความรุนแรงน่ากลัวไปเยอะ
===
5.
เธอเป็นหญิงธรรมดาสามัญคนหนึ่งที่มีรักโลภโกรธหลง ผมออกจะนับถือเธอสิไม่ว่าที่หาญกล้าทำตามใจปรารถนา กระนั้นก็ออกจะสงสารเธออยู่ครามครัน เพราะไม่วันนี้พรุ่งนี้ เธอคงทุกข์ระทม...แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ได้ส่อความหยาบช้าต่ำทราม
