ถ้อยคำที่ถูกเรียบเรียงจากความพิลึกพิลั่นอันซุกซนทางความคิด มีลักษณะเพ้อเจ้อไร้สาระหาความหมายพิเศษใดๆ ไม่ได้
หมวดหมู่ : วรรณกรรมไทย , FLASH SALE , SALE Online Bookfair , Only 100 THB ,
Share
งานเขียนที่เรียกได้ว่าต้องหมดสุราร้อยแก้วแล้วจึงเกิดขึ้น!
“ประสบการณ์สมมติครั้งสุดท้าย” เป็นถ้อยคำทีถูกเรียบเรียงจากความพิลึกพิลั่นอันซุกซนทางความคิด มีลักษณะเพ้อเจ้อไร้สาระหาความหมายพิเศษใดๆ ไม่ได้ มันเป็นสิ่งที่ถูกสมมติขึ้นมา ให้เราตั้งชื่อมัน และจัดมันอยู่ในกลุ่มงานเขียนที่มีชื่อเรียกต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น กวีนิพนธ์ บทบันทึก ความเรียง ร้อยกรอง ร้อยแก้ว บทความ เรื่องสั้น หรืออะไรก็แล้วแต่
แท้จริงแล้ว มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบที่เกิดขึ้นระหว่างความฟุ้งซ่านของนักละเมอเพ้อพกผู้เสพติดห้วงเวลาแห่งความคิดฝันที่พลุ่งพล่านออกมากับความซุกซนของถ้อยคำที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่ในซอกหลืบอันรกรุงรังของสมองที่ยังไม่ถูกล้างเท่านั้น
มีเส้นบางๆ ที่กั้นระหว่างกวีนิพนธ์กับถ้อยคำปราศจากฉันทลักษณ์ซึ่งเป็นรสนิยมที่ถูกปกป้องด้วยอัตลักษณ์ของผู้อ่านซึ่งล้วนแล้วแต่ถูกสมมติขึ้นมาเพื่อถูกเรียกว่าความจริง
"...กาลเวลานี่ ใจร้ายไม่เบา
หลอกให้ผมโตมากับอะไรก็ไม่รู้
ลมๆ แล้งๆ..."
-- บางส่วนจาก ประสบการณ์สมมติครั้งสุดท้าย --
┈ ┉ ┈
ประสบการณ์สมมติครั้งสุดท้าย
วรรณกรรมไทย (ร้อยแก้วเชิงกวีนิพนธ์)
สหรัฐ พัฒนกิจวรกุล : เขียน
ปิยะวิทย์ เทพอำนวยสกุล : บรรณาธิการ
ศาตนันท์ ปรัชญาพรศรี : ออกแบบปก
พิมพ์ครั้งแรก : มีนาคม 2558
ความหนา : 108 หน้า
ISBN 978-616-7196-46-6
